πρηνισμός

ο, ΝΑ [πρηνίζω]

νεοελλ.

1. στροφική κίνηση τού αντιβραχίου κατά την οποία το άκρο χέρι περιστρέφεται κατά 180° από έξω προς τα μέσα οδηγώντας τον αντίχειρα προς τα μέσα και την παλάμη προς τα κάτω

2. (στην απλομαχητική) α) η ρίψη ολόκληρου τού σώματος σε πρηνή θέση

β) η θέση τού σφιγμένου χεριού που κρατάει το ξίφος με τέτοιο τρόπο ώστε τα δάχτυλα τού χεριού να είναι στραμμένα προς τα κάτω

αρχ.

κατακρημνισμός, καταστροφή.